Etappe 32: Lago di Ciusi - Orvieto
56 km gefietst, totaal 2079 km

De Eurovelo route nr. 7 valt samen met de ciclovia del sole (fietspad van de zon) richting Orvieto, onze eindbestemming voor vandaag. Die EV-7, die loopt van de Noordkaap tot Sicilië, zou je verwachten, is dus een mooi, geplaveid fietspad, goed onderhouden en gesubsidieerd door de EU. Nou, dat valt op dit traject een beetje tegen. Het pad varieert van zandpad, grindpad, tot geasfalteerde gatenkaas, wasbord of een combinatie hiervan. Het slingert tussen provinciale wegen en spoorwegen door, langs industrieterreinen en door dorpen, over boerenakkers en door bosachtig gebied. Kortom, aan afwisseling geen gebrek, maar heel relaxed fietsen is het niet. Maar goed, zoals fietsblogger Piet Peeters schrijft, als je alleen over glad asfalt fietst hoef je geen dure bagagefiets te kopen, dan kun je net zo goed met je gazelle op pad gaan.

Als het pad overgaat In de mooi geasfalteerde provinciale weg, de SS71, gaat het meteen steil omhoog, van 120 tot 540 meter. Het klimmen gaat steeds beter, maar als de helling tegen de 10% komt is het niet leuk meer. Het zweet dat je verliest is nauwelijks meer bij te drinken. Daarbij komt dat het verkeer, dat continu van beide kanten komt je naar de berm dwingt, waar het asfalt vaak veel slechter is dan in het midden van de weg.

Na de ‘pas’ op 540 meter hoogte komt de beloning, de afdaling. Alhoewel je je kunt afvragen of de beloning wel in verhouding staat met de geleverde inspanning. Alle potentiële energie die je na uren zwoegen hebt opgebouwd, wordt in enkele minuten omgezet in kinetische energie, waarna je weer op dezelfde hoogte bent als vóór de inspanning. Natuurkundig gezien is de totaal geleverde arbeid nul, zelfs negatief, want we eindigen lager dan we vanmorgen gestart zijn. Sorry voor deze nerderige uitweiding maar ik moet het even kwijt. 

We hebben een prachtige slaapplek gereserveerd in Orveito een kamer in een voormalig klooster. Ziet er heel sfeervol uit op de site. Wat niet vermeld staat is dat het klooster zich in de bovenstad van Orveito bevindt, dus dat betekent, na de weldadige afdaling tot 120, weer een klim naar 310 meter hoogte. Ach ja, dat kan er ook nog wel bij, we zijn toch al drijfnat bezweet.

De locatie is trouwens wel echt mooi midden in het historische centrum van Orveito. We liggen goed op schema, Rome is nog maar 160 km (volgens de wegwijzers langs de weg nog maar 123 maar dat is over de snelweg). Daarom besluiten we een rustdag in te lassen en een extra dagje in het klooster te blijven. 

« Vorige     Volgende »