Etappe 27: Porretta - Pistoia
41 km gefietst, totaal 1794 km

Tropenrooster, dat wil zeggen, nog vroeger opstaan dan normaal. Het is warm op de kamer, dus ik sliep sowieso al slecht. Om half 6 word ik wakker, loop onder de douche door en ben dan klaarwakker.

Al vóór 7 uur zijn we vertrokken, met vers brood van de bakker tegenover ons logeeradres. Heerlijk koel nog, als de weg vrijwel meteen buiten Porretta begint te stijgen. We moeten weer een pas van bijna 800 meter over en we zitten op 360. Fijn dat de route leidt over een heel stille b-weg, of het moet zijn dat er geen verkeer is vanwege de feestdag Ferragosto, Maria Hemelvaart. Omdat de weg in een smalle kloof in de Appenijnen loopt hebben we heel lang profijt van de schaduw die de bosrijke bergen ons bieden. Heerlijke route, waarbij we de weg bijna voor onszelf hebben. Alleen wat wielrenners en mountainbikers passeren ons. We rijden Toscane binnen en het eerste dorpje Pracchia is meteen erg mooi.

Als we de top naderen bij Ponte Petri voegt zich helaas de drukkere weg SS66 toe aan ons stille weggetje en is het meteen gedaan met de rust. Een grote stroom auto's komt ons tegemoet, totdat deze opeens stopt en er nauwelijks verkeer meer komt. Wel een aantal politiemotoren en -auto's die wenken dat we aan de kant moeten. We weten niet meteen waarom, maar dan komen er auto' met renfietsen op het dak, gevolgd door heel veel motoren. Er blijkt een wielerkoers langs te komen, waarvoor we terecht even aan de kant moeten. Het duurt nog een hele tijd totdat de fietsers ons tegemoet razen (bergaf). Bovendien lijken er meer motoren en volgauto's te zijn dan wielrenners, maar goed, dat was dus de reden dat het verkeer ophield. We hebben vast een bordje gemist.

Als we het hoogste punt gepasserd zijn, het is dan pas 10 uur, gaat het steil (9%) naar beneden. Wat we vanmorgen dachten,  en hoopten, dat het vanwege de feestdag rustig zou blijven op de weg blijkt ijdele hoop geweest te zijn. Een onafgebroken stroom auto's en motoren komt ons tegemoet de berg op. Wij fietsen gelukkig de andere kant op, maar van een ontspannen afdaling is geen sprake. Halverwege de helling nemen we een lange pauze om de tijd te doden tot we in ons appartememt kunnen dat amper 10 km verderop ligt. De stroom auto's blijft komen. Waar gaan al die mensen naartoe vandaag?

Pistoia is een prachtig plaatsje. Het wordt ook wel klein Florence genoemd. Dat komt mooi uit, dan hoeven we daar niet meer naartoe. We kunnen gelukkig al tegen lunchtijd in ons appartementje, ditmaal wél met airco. We hebben een vrije middag, tijd genoeg dus om het plaatsje te verkennen. Het lijkt bijna uitgestorven, alle winlels zijn dicht en blijkbaar zijn alle bewoners met hun auto de bergen ingereden. Gelukkig zijn er wel wat restaurants open, dus we trakteren onszelf op een warme lunch. Daarna nog tijd genoeg om het stadje te verkennen. Ik had er nog mooit vamgehoors, maar het schijnt een behoorlijk bekend, historisch stadje te zijn. Volgende keer mijn huiswerk beter doen.

« Vorige     Volgende »