Etappe 3: Sittard - Hergenrath
53 km gefietst, totaal 230 km

We pakken de route weer op waar we onze fietsen twee weken geleden hebben achtergelaten bij onze “vriend op de fiets” Geert-Jan. Na een stevig ontbijt van boterhammen met hagelslag fietsen we naar de markt van het o zo vertrouwde Sittard. 

Officieel begint de Benjaminse route in Maastricht, maar op het kaartje zien we dat we daarvoor een heel eind naar het westen moeten. Waarom moeten we per se via Mestreech? We zijn in De Bilt begonnen, en dat klopte ook niet volgens Benjaminse. Aangezien alle wegen naar Rome leiden besluiten we meteen van de route af te wijken en recht naar het zuiden te fietsen. Bij Gulpen pakken we dan de route volgens het boekje wel weer op. Maar dan is dat geforceerde gedoe met proloog 1 en 2 ook niet nodig. Vandaag rijden we gewoon de derde etappe!

We gaan eerst naar de ‘mert’ in Sittard voor een nostalgische selfie. Daarna voert de route door het stadspark van Sittard, langs het ouderlijk huis van mijn vader, waar nu nog zijn broer Pieter woont. We bellen aan, maar het is nog vroeg, en mijn tante Traudi komt in pyama naar de deur. We komen een beetje ongelegen, dus verliezen geen tijd en kunnen verder door het Zuid-Limburgse landschap. We fietsen via Schimmert, met zijn watertoren, de ‘reus van Schimmert’, door Spaubeek, het bruisende Valkenburg en langs de brouwerijen van Brand in Wijlre en Gulpener in, ja Gulpen dus. In Epe, op het zuidelijkste punt van Nederland steken we de grens met België over.

We eindigen op een primitieve, maar knusse camping met loslopende kippen in Helgenrath, vlakbij Kelnis, een plaats die in de tijd van Napoleon neutraal bleef omdat de Duitsers en de Fransen het niet eens konden worden over een zinkmijn. We (her)kennen dit van een Volkskrant-zomerquiz van een paar jaar geleden waarbij de naam van deze plaats de oplossing bleek te zijn. 

We zijn nu echt onderweg. Rome is nog zo'n 1900 kilometer verderop, maar het begin is gemaakt.

« Vorige     Volgende »