Op de fiets naar Istanbul, en verder...


Griekenland

Een dagje naar Griekenland

 28-09-2022

Etappe 55 Biser - Kastanies
75 km gefietst, totaal 3538 km

Er zijn landen die we dwars doorkruist hebben, zoals Duitsland, Hongarije, Servië en Bulgarije. Dan zijn er landen die leuk meetellen voor het aantal, maar die we maar net schampten, zoals Slowakije en Kroatië. Dat gaat vandaag ook met Griekenland gebeuren. Tussen de grens van Bulgarije en Turkije ligt een piepklein stukje Griekenland. Daar zouden we in principe meteen doorheen kunnen fietsen, en meteen de grens met Turkije oversteken maar we willen minimaal één nachtje in Griekenland blijven, anders telt het volgens onze eigen reisregels niet mee. Bovendien willen we even wat cash euro's pinnen!

Er is nog één plaats in Bulgarije die we willen zien, vanwege de beroemde brug die sultan Süleyman door zijn vizier Çoban Mustapha Pasha liet bouwen in 1529 (whatever). Daarvoor moeten we volgens de Sultans-trail een weg door allerlei dorpjes volgen, terwijl er een mooie autoweg rechtstreeks naartoe loopt. Dat kennen we inmiddels wel, dus we kiezen de autoweg. Helaas hebben we niet gezien dat we op een bepaald moment van de autoweg af moeten om op de weg naar Svilengrad te komen. Daarvoor moeten we met de fiets over een vangrail klimmen, en dan een steile talud afdalen. Beetje een gedoe, maar het lukt.

Een paar kilometer voorbij Svilengrad passeren we de grens met Griekenland en zijn we weer in de eurozone. Eerst een heel stuk niemandsland, en daarna een heel stuk vrijwel verlaten, maar goeie asfaltwegen door een mooi landelijk, glooiend landschap. Een beetje zoals Bulgarije maar toch net iets anders. De huizen zijn veelal wit, en beter afgewerkt dan in de vorige landen. Het ziet er net allemaal wat verzorgder uit. En waren we net een beetje gewend aan het Cyrillisch schrift, nu moeten we omschakelen naar het Grieks. Gelukkig ken ik dat nog wel een beetje van de middelbare school. Al was dat oud Grieks, het alfabet is nog hetzelfde gebleven. Veel moeite gaan we er niet insteken, morgen moeten we weer omschakelen naar het Turks. 

In het laatste dorp vóór de grens is er een plek aan de rivier de Arda (potamos Ardas), waar we semi-wild kunnen kamperen. Er is een recreatiegebied met restaurant en een grasveld, dat in de zomer heel druk is maar nu vrijwel verlaten. We mogen ons tentje opzetten naast het restaurant. Helemaal prima, een prachtige plek in de (bijna) vrije natuur. 

« Vorige     Volgende »

 Reageren op dit bericht?