Over de snelweg naar Sofia
18-09-2022Etappe 48 Dragoman - Sofia
58 km gefietst, totaal 3116 km
De route voor vandaag bevat weliswaar een klein gedeelte onverharde paden, maar het lijkt niet veel, dus we wagen het erop. Het enige alternatief is de snelweg. Het is voor het eerst deze reis koud (7°C) als we rond half negen vertrekken.
Prachtig bleek zonnetje, niets aan de hand. Het eerste stukje onverhard kondigt zich al snel aan. Voorzichtig proberen of we er doorheen kunnen. Het gaat een paar honderd meter goed, maar dan is het weer zover. Dikke klodders modder blokkeren beide wielen. Mijn spatbord dat er in Budapest door de fietsenmaker is opgezet breekt af. Prima, dat ding zat toch alleen maar in de weg. Maar nog steeds geen beweging in te krijgen. Ik til mijn fiets op en zet ‘m op het veld naast het pad, dat vol ligt met redelijk droog stro. Ik probeer ’m zo verder te duwen. Het stro vermengt zich echter met de leem, waardoor er een stevige laag metselwerk op mijn beide wielen vormt. Nu kan ik hem zelfs te voet niet meer in beweging krijgen.
We hebben geen idee hoe lang het modderpad nog doorgaat, dus we besluiten om te keren en toch maar over de snelweg te gaan. Daarvoor moeten we wel eerst alle bagage van de fietsen halen en een eind terug neerleggen. Daarna de fiets half optillen en terugdragen tot een eind voorbij de tassen, en dat een keer of drie achter elkaar voor we weer terug zijn op het verharde gedeelte van het pad. Dodelijk vermoeiend, en een uur na vertrek zijn we weer terug bij af bij ons hotel.
Het is zondag, dus de snelweg is gelukkig niet zo druk. Op de vluchtstrook gaat het eigenlijk best. Een agent op de weg zwaait ons vrolijk toe; het mag blijkbaar gewoon. Een kilometer of 2 gaat het goed. Dan voel ik mijn achterwiel zwabberen en vrees het ergste. Ja hoor, lekke band! Een stukje terug was een vluchtstrook. We lopen er naartoe om de band te plakken. Dat gaat ondanks de venijnige wind vrij goed, maar dan zie ik dat er wederom een grote scheur in de buitenband zit. Dat kan niet lang goed gaan, weten we uit ervaring. Een vriendelijke vrachtwagenchauffeur probeert nog te helpen met een soort duct-tape, maar dat werkt niet. Ik durf het niet aan om hiermee verder te fietsen. Als het verderop weer misgaat midden op de snelweg kunnen we geen kant meer op. Dan maar weer terug naar het hotel, en desnoods de trein naar Sofia nemen net als de Amerikaan die we gisteren ontmoetten.
Maar wacht eens, we hebben nog een reserve buitenband. Weliswaar een goedkoop Chinees exemplaar uit de fietswinkel van Indija, maar die zou het moeten houden tot Sofia. Terug bij het hotel (alweer…) leg ik de reserveband erop en rond 12 uur beginnen we aan onze derde poging om Sofia te bereiken.
We hebben wind in de rug, het gaat bergaf, en we mogen 110, dus het schiet lekker op. Nog éénmaal probeert de navigatie ons te verleiden de snelweg te verlaten, maar als we het pad zien wat ons wordt voorgeschoteld, weten we genoeg. No way, we take the highway!
De route over de snelweg is een stuk korter dan de officiële Sultans-trail, dus rond een uur of 4 rijden we de hoofdstad binnen. Het duurt daarna nog wel een uur voor we bij onze airbnb zijn, maar we hebben het gered!
Reageren op dit bericht?
