Het Sultans-spoor bijster
25-08-2022Etappe 30 Budapest - Velence
81 km gefietst, totaal 2041 km
We zullen hier wel worden weggestuurd morgenochtend, of als we pech hebben vannacht al, maar het is het risico waard. Wat een prachtig plekje aan het meer hebben we gevonden om ons tentje op te zetten. Net buiten de camping, maar dat weten we officieel niet.
Het is nog een wonder dat we onze bestemming vandaag überhaupt gehaald hebben. Het begon allemaal prachtig, toen we vanochtend over een van de vele monumentale bruggen van Pest naar Buda wederom de Donau overstaken. Prachtig weer, goed uitgerust en maar een relatief korte etappe van dik 60 km voor de boeg. Mooie fietspaden langs de rivier die we al sinds Beieren volgen, goed aangegeven allemaal.
We passeren het dorpje Szazhalombatta, waar in het centrum een grote Rubicskubus staat, die overdag met zonneënergie wordt opgeladen en 's avonds met ledlampjes verlicht wordt (lezen we). Of de bedenker Rubic uit dit dorp komt kunnen we niet achterhalen, maar het is duidelijk dat de Hongaren trots zijn op deze Hongaarse hoogleraar die de kubus bedacht om zijn studenten ruimtelijk inzicht bij te brengen.
Na dit dorp ging het behoorlijk mis. We raakten het spoor volledig bijster. Zowel de app Komoot als maps.me stuurden ons herhaaldelijk doodlopende weggetjes in, waardoor we moesten omkeren. We kwamen afwisselend terecht bij een aantal bijenkorven aan het eind van een pad, een openbare vuilnisbelt bij een soort zigeunerkamp, een onoverbrugbare spoorweg en een privéweg met een hek en prikkeldraad en een brug in aanbouw die nergens naartoe leidde. Steeds moesten we na een aantal kilometers rechtomkeert maken. En als dat nou mooie asfaltwegen waren geweest was het nog wel te doen geweest, maar het waren zandpaden vol met plassen en stenen, met ook nog eens behoorlijke hoogteverschillen.
Het is heet vandaag, er is nauwelijks schaduw en het bronwater dat we onderweg getapt hebben in een dorpje smaakt sterk naar zwavel, dus het nodigt niet uit daar de dorst mee te lessen.
Uiteindelijk Google maps erbij gehaald, maar die stuurde ons over nog minder toegankelijke paden. Ik rij mijn fiets volledig vast in de modder, en kan hem zelfs met de hand nauwelijks meer vooruit duwen. Ik snap nu waarom mointainbikes geen spatborden hebben, ds ruimte tussen band en spatbord komt volledig vol te zitten met modder. Tot overmaat van ramp loopt Kirstens ketting eraf, midden op een modderig pad in de felle zon.
Na lang zwoegen en een hoop gevloek bereiken we uiteindelijk na ruim 80, i.p.v. 60 km het meer Valencei-tó, waar onze camping aan ligt. Het etappebiertje smaakt beter dan ooit. We hebben geen puf meer om zelf te koken en maken gretig gebruik van het aanwezige eten in het campingrestaurantje, ook al bestaat dat uit niet vega-worstjes en kool met varkensvlees. We hebben vandaag de luxe niet om principieel te zijn.
Reageren op dit bericht?
Kijk. Nu gebeurt er eindelijk eens wat.