Ich weis nicht was soll es bedeuten...
23-07-2022Etappe 7 Bad Breisig - St. Goar
73 km gefietst, totaal 524 km
Het tentenveldje van de camping in Bad Breisig is gisteravond nog behoorlijk volgestouwd, met voornamelijk, hoe kan het ook anders, Nederlandse fietsers. Een jonge, nerderige jongen gaat langs de Lahn fietsen, een stel is op weg naar Rome, en een oudere Duitse man volgt de Rijn tot Basel op zijn 20 jaar oude fiets. Hij is erg geïnteresseerd in onze Red Bull fietsen en vraagt of dat soms een exotisch Nederlands merk is. Hij had er nog nooit van gehoord. Als ik hem uitleg dat het tweedehands fietsen zijn, en dat de merknaam, om begrijpelijke reden, inmiddels veranderd is in Rose, gaat er een licht bij hem branden. Die fietsen komen uit een dorp vlak bij zijn woonplaats!
De broodjes die we voor het ontbijt besteld hebben zijn niet gearriveerd, dus we eten de oude broodjes van gisteren op en vertrekken in de hoop dat we onderweg nog wel een bakker zullen tegenkomen voor de lunch. In het pittoreske dorpje Andernach vinden we die en als Kisten in de rij staat bij de bakker raak ik in gesprek met een ouder echtpaar dat net van een riviercruiseschip komt dat hen van Arnhem naar Basel en terug voert. Zij zijn onder de indruk van onze plannen en zeggen wel drie keer dat hun kinderen ook altijd van die sportieve fietsreizen maken. Ik denk alleen dat we qua leeftijd waarschijnlijk minder van hen verschillen dan van hun kinderen. Blijkbaar zien zij ons aan voor 'jongeren'.
Bij Koblenz voegt de Moezel zich bij de Rijn. Daarvoor leidt de navigatie-app ons een eind van de Rijnoever af om via een oude, 14e-eeuwse brug de Moezel over te steken. Die brug zien we nog liggen, maar de weg voert over een nieuwe brug. Daarna proberen we weer op de route langs de Rijn te komen, maar daar laat Komoot ons even in de steek. Hij blijft ons doodlopende straatjes in sturen, totdat we ontdekken dat er een piepklein steegje onder de brug door terugleidt naar de route. Daar zien we een enorme drukte bij een gigantisch standbeeld van Kaiser Wilhelm bij de samenloop van de rivieren. Wij vinden het niet bijster interessant en fietsen verder.
Het is heet, en we zijn wat optimistisch geweest qua afstand die we dachten af te kunnen leggen. De camping is toch wel erg ver, en de route voert langs een eindeloze, saaie snelweg. Als we eindelijk de afslag naar de camping bereiken, blijkt die bovenaan steile helling te liggen. Gelukkig wacht ons daar de beloning van en ijskoud etappe-biertje.
Toch moeten we nog een keer naar beneden om boodschappen voor het avondeten en brood voor morgen te halen, want morgen is het zondag en dan zijn hier in Duitsland alle winkels dicht. Overigens zijn nu, het is zaterdagmiddag half zes, ook al alle winkels dicht, net zoals in Nederland lang geleden. De enige winkel die nog open is, is een dure campingwinkel van een camping een paar kilometer verderop. Die ligt danwel weer heel mooi met uitzicht op de beroemde rots, de Loreley, op het smalste gevaarlijkst te bevaren stuk van de Rijn.
Terug op de camping arriveert er een piepjong Nederlands meisje die in haar eentje vanuit Verona in Italië naar huis aan het fietsen is. Ontzettend moedig dat ze dat durft. Ze is wel een aantal keren lastiggevallen, o.a. door skaters die aan haar fiets bleven hangen, maar ze heeft zich goed verbaal kunnen verweren. Haar vriendje in Nederland verplicht haar wel elke dag te bellen om verslag uit te brengen…